Nelson Rolihlahla Mandela
(d. 18 Temmuz 1918 Umtata'da, Transkei), Güney Afrika'nın seçimle başa gelen ilk devlet başkanıdır.
Ailesi Zosa (Xhosa) dilini konuşan Tembu kabilesindendir. Babası bu kabilenin şefi Henry Mandela'dır. Mandela; lise tahsilinden sonra Fort Hare Üniversity College'a girdi. Burada okurken siyasi olaylara karıştı. Bir öğrenci boykotuna karıştığı ve organize ettiği gerekçesiyle okuldan uzaklaştırıldı. Transkei'den ayrılarak, Transvaal'a gitti. Burada bir süre madenlerde polis memurluğu görevinde bulundu. Bu sırada yarıda bıraktığı üniversite tahsiline mektupla öğretim yoluyla devam etti. 1942'de Witwaterstrand Üniversitesinin hukuk bölümünü bitirerek avukatlık yapmaya başladı. Ülkenin ilk siyah avukatı unvanını aldı. Irk ayrımına karşı yerli halkın kurduğu Afrika Milli Kongresine (ANC) katıldı (1944). Çok kısa zamanda kongrenin Gençlik Birliğine başkan seçildi. Siyahların kurtuluş hareketinin önderlerinden birisi durumuna geldi (1948). Bu arada ırkçılığa karşı silahlı mücadeleyi üstlenen ve kongrenin askeri kanadı özelliğindeki Umkonto ve Sizwe'yi (Milli Mızrağı) de kurarak onun da başkanı oldu (1961).
Ocak 1962'de kendisine destek aramak için yurt dışına çıktı. İngiltere ve Afrika ülkelerini dolaştı. Afrika ülkeleri ile sosyalist ülkelerden silah ve para yardımı temin etti. Ülkeye dönüşünde arkadaşlarıyla birlikte, izinsiz yurtdışına çıkmak, halkı kışkırtmak, sabotajlar ve suikastlar düzenlemek iddialarıyla yargılandı. Halkın, tamamının temsil edilmediği ve beyazların temsil edildiği parlamentonun çıkardığı kanunlara uymak zorunda olmadığını savundu. Beyaz yönetim tarafından ömür boyu hapis cezasına çarptırıldı. Bu davranışıyla ırk ayrımına karşı mücadele eden Afrikalı siyahların simge ve sembolü oldu.
Nelson Mandela, dünyanın en ünlü mahkumu olarak anılır. Güney Afrika'da 27 yıl hapiste kaldıktan sonra 1980'li yıllarda, ırkçılığa karşı mücadelenin bütün dünyada yoğunlaşması üzerine adı duyuldu. 1990 yılında devlet başkanı De Klerk tarafından şartsız olarak serbest bırakıldı. Serbest bırakıldığı zaman 71 yaşındaydı. Serbest bırakılmasına Güney Afrika siyahlarının yanında birçok beyaz da sevindi. Mandela'nın; "Mücadele benim hayatımdır. Hayatımın sonuna kadar siyahların bağımsızlığı için mücadele edeceğim." demesi, halk arasında onu bayraklaştırdı.
1990'da hapisten çıkınca Demokratik bir Güney Afrika kurulması için çalışmıştır ve kurmuştur. Afrikalılar, Mandela olmadan bunun gerçekleşemeyeceğine inanır. Bugün Mandela, bir özgürlük savaşçısı olarak kabul edilmektedir. 40 yıl içinde 100'den fazla ödül almıştır. Modern politikacılar içinde en takdir edilenlerden biridir.
Mandela'ya 1979'da Nehrü Ödülü, 1981'de Bruno Kreisky İnsan Hakları Ödülü, 1983'te UNESCO'nun Simon Bolivar Ödülü verildi. Afrika Ulusal Kongresi (ANC) Başkanı Nelson Mandela, 8 Nisan 1992′de kendisine verilmesi kararlaştırılan ‘Uluslararası Atatürk Barış Ödülü’nü reddettiğini açıkladımıştır. Mandela’ya ödülün 19 Mayıs 1992′de dönemin Cumhurbaşkanı Turgut Özal tarafından verileceği açıklanmıştı. 12 Mayıs’ta Johannesburg’ta bir açıklama yapan ANC sözcüsü Gilli Marcus, Mandela’nın ödülü, Türkiye’nin Kürtlere yönelik savaşçı politika ve insan hakları ihlalleri nedeniyle kabul etmediğini açıkladı ve Mandela’nın Türkiye’yi ziyaret etmeyeceğini bildirdi. Açıklamada, Mandela’nın tüm hayatını demokrasiye, insan haklarına ve baskıların kaldırılmasına hizmet ederek geçirdiği vurgulandı. Halkın Emek Partisi (HEP) yaptığı yazılı açıklamayla Mandela’yı tavrından dolayı kutlarken, Başbakan Süleyman Demirel, olayı ‘üzücü’ olarak niteledi. 1986′da verilmeye başlanan Uluslararası Atatürk Barış Ödülü’nün ilki eski NATO Genel Sekreteri Joseph Luns’a verilmişti. Ödül, 1987′de Federal Almanya Cumhurbaşkanı Richard Von Weizsaecker, 1989′da Japon Prensi Takahito Mikasa, 1990 yılında ise 12 Eylül 1980′de Türkiye’de askeri darbe ile yönetimi ele geçiren 7. Cumhurbaşkanı Kenan Evren almıştı. 1993'te ise De Klerk ile beraber Nobel Barış Ödülü'nü almıştır
Güney Afrika'da, kendi kabilesindeki büyüklerin kendisine taktıkları Madiba lakabıyla tanınır.
